Το ΠΑΣΟΚ ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις, αναμφίβολα. Μειώνει και τη χαώδη πριν από λίγο καιρό διαφορά του από την κυβέρνηση, αναμφίβολα επίσης.
Βρίσκεται σε τροχιά απογείωσης; Όχι. Με τη διατυπωμένη στις δημοσκοπήσεις κυβερνητική φθορά και τη διαλυτική κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ, "τα κέρδη του κόμματος δεν είναι καν σημαντικά", σχολιάζει στο "Κ" άσπονδος φίλος του κόμματος και όχι από τους εξ ευωνύμων του κ. Ανδρουλάκη.
Ανδρουλάκης
Είναι δεδομένο, πάντως, ότι προσπαθεί το ΠΑΣΟΚ με όρους καλοκουρδισμένης ορχήστρας (ως φάνηκε και από τις κοινοβουλευτικές επιδόσεις και ομιλίες των βουλευτών του) να κερδίσει το βασικό του στοίχημα, το οποίο θα κρίνει και την ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη στις επόμενες εκλογές: Να αναδείξει όχι μόνο ότι η παρούσα κυβέρνηση είναι ανεπαρκής και ανίκανη να λύσει τα μείζονα προβλήματα των πολιτών και της χώρας, αλλά πως το ΠΑΣΟΚ διαθέτει αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση εξουσίας.
Αυτή η "σπορά" του ΠΑΣΟΚ θα απαιτήσει χρόνο για να αποδώσει καρπούς, να πείσει τους πολίτες να το λάβουν σοβαρά υπόψη ως εναλλακτική κυβερνητική δύναμη, αλλά αφενός είναι στρατηγική-μονόδρομος για τον πρόεδρό του, αφετέρου είναι και η μόνη επιλογή που διαθέτει, εφόσον όλο το οικοδόμημα της Χαριλάου Τρικούπη, και της "υποσχετικής" Ανδρουλάκη για να κερδίσει και πάλι τη μάχη της ηγεσίας, στηρίχτηκε σε τούτο: Το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει για να κυβερνήσει ξανά, παίρνοντας πίσω τη θέση που του έκλεψε ο ΣΥΡΙΖΑ το, μακρινό πια, 2012.
Στο εσωτερικό επικρατεί νηνεμία (παρ’ όλες τις υπάρχουσες πολιτικές διαφορές ακόμα και μεταξύ "κορυφαίων" του Κινήματος). Ιδανικές συνθήκες, κοινώς, για τον κ. Ανδρουλάκη να διεκδικήσει με καθαρό διάδρομο έως τις εκλογές την ευόδωση του στοιχήματός του.
Δημοσκοπικά, το κόμμα έχει περάσει με μεγάλη διαφορά μπροστά από τον παραπαίοντα ΣΥΡΙΖΑ, συνεπώς, θεωρητικά, ο ανταγωνισμός για μια θέση στον ήλιο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς έχει εκλείψει. Σωστά;
Μάλλον όχι. Μπορεί στο Κέντρο δημοσκοπήσεις να φέρουν τον κ. Ανδρουλάκη να επικρατεί έναντι του πρωθυπουργού και του κόμματός του, αλλά αφενός ο ΣΥΡΙΖΑ, έστω και με ένα δημοσκοπικό 7%-8%, έχει επιδείξει (θα δείξει για πόσο) σημάδια ανθεκτικότητας (απέναντι στον διαλυτικό Στ. Κασσελάκη, σίγουρα ναι), αφετέρου υπάρχει και το κόμμα της Νέας Αριστεράς, με δημοσκοπικά ποσοστά απολύτως απογοητευτικά για το ίδιο το κόμμα, αλλά με στελέχη νέας γενιάς, μπαρουτοκαπνισμένα και αξιόμαχα, που έχουν δώσει διαπιστευτήρια ως "τεχνοκράτες ικανοί" (στην κυβέρνηση Τσίπρα έστω).
Η Χαριλάου Τρικούπη επιμένει ότι το "παιχνίδι" για το ΠΑΣΟΚ θα έχει στόχο την αμφίπλευρη διεύρυνσή του: Στα "δεξιά" του μπορεί να συνομιλήσει μερίδα των ψηφοφόρων της Ν.Δ. με την Άννα Διαμαντοπούλου και στα "αριστερά" του με στελέχη που εμφορούνται, καθόλου λίγα, από αντιδεξιά ανακλαστικά και αισθήματα.
Αρρυθμίες
Μέρος της εξίσωσης για την επόμενη ημέρα της αντιπολίτευσης παραμένει –προς έκπληξη ουκ ολίγων– ο ΣΥΡΙΖΑ, που, μετά το "ατύχημα Κασσελάκη" (δεν ήταν και τόσο "ατύχημα" βέβαια εάν συνυπολογίσει κανείς ότι σημερινοί κορυφαίοι του τον στήριξαν και για να εκλεγεί και μετά την εκλογή του, επί μακρόν), δείχνει να έχει σφυγμό, έστω και αναιμικό, έστω και ευρισκόμενος σε κρίση διαρκείας, με τις ανεξαρτητοποιήσεις να μην έχουν τέλος.
Στην Κουμουνδούρου, πίσω από τις αποχωρήσεις στελεχών μπορεί να βλέπουν "σχέδιο της διαπλοκής", αλλά η πραγματικότητα, εκτός από πεισματάρα, είναι και πεζή: Το ποιος μένει, ποιος φεύγει και σε ποια κατεύθυνση, ανά περιπτώσεις, δεν έχει πια κανένα ιδεολογικό υπόβαθρο ή κριτήριο. Μόνο κριτήριο ποιος μπορεί να εξασφαλίσει την επανεκλογή του και με ποιο κόμμα.
Αυτά είναι τα... διλήμματα πολλών και από όσους έφυγαν και από όσους φέρονται να βρίσκονται ακόμη στον προθάλαμο της εξόδου. Τα προβλήματα, όμως, για την Κουμουνδούρου είναι και πιο καθημερινά και θυμίζουν κάτι από το προβληματικό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ σε εσωκομματικό επίπεδο (τα "βαρίδια" και οι υπονομευτές έφυγαν, αλλά το... χούι των πολλών γραμμών και φάλτσων δεν αλλάζει").
Μάλλον επί ματαίω, ο Σωκράτης Φάμελλος επαναλαμβάνει διαρκώς για την "ενιαία φωνή" που θα έχει εφεξής ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια σύντομη ανασκόπηση της εβδομάδας που πέρασε είναι ενδεικτική των "παρασίτων" στην κεντρική γραμμή:
Ο Νίκος Παππάς "έσπασε" τη γραμμή του κόμματος, μπαίνοντας στη συζήτηση για τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το "τερμάτισε" λίγο μετά ο Νίκος Φαραντούρης, προτείνοντας τη Λούκα Κατσελη. Ενώ το κόμμα δεν είχε αποφασίσει τη στάση του στη Βουλή για τις αμυντικές δαπάνες του Προϋπολογισμού, ο Βασίλης Κόκκαλης έσπευσε δημόσια να πει ότι θα τις υπερψηφίσει και αυτό πρέπει να πράξει και το κόμμα του. Ο δε Παύλος Πολάκης, προτείνοντας για την Εθνική "να γίνει ξανά Δημόσια Τράπεζα", υπερφαλάγγισε τον Σωκράτη Φάμελλο, ο οποίος είχε μιλήσει για πιο "ενεργητική παρουσία του κράτους" στην Εθνική Τράπεζα, διευκρινίζοντας όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι υπέρ της κρατικοποίησής της.
"Θραύσματα" και Τσίπρας
Το ΠΑΣΟΚ έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν το απασχολεί η συζήτηση για την κατακερματισμένη Κεντροαριστερά ή μάλλον ο κατακερματισμός των κομμάτων στα αριστερά του: Με όρους πρωταγωνιστή, το κόμμα δηλώνει πως όστις πιστός προσέλθει δημόσια στις κομματικές διαδικασίες που έχουμε μπροστά (συνέδριο της άνοιξης, π.χ.)... και βλέπουμε.
Σε ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά, ωστόσο, η συνθήκη δεν είναι η ίδια. Ο ΣΥΡΙΖΑ ασκεί πίεση στη δεύτερη για κοινοβουλευτική συνεργασία και σε επίπεδο κοινής Κοινοβουλευτικής Ομάδας (περί συνένωσης πρόκειται, ώστε να κερδίσει και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ τη δεύτερη κοινοβουλευτική θέση).
Στη Νέα Αριστερά εμφανίζονται απολύτως επιφυλακτικοί και διστακτικοί: Είμαστε αυτοτελές κόμμα.
Εμφιλοχωρεί εδώ ο παράγων "Τσίπρας σε επανενεργοποίηση"; Από την Αμαλίας, το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού βεβαιώνει πως όχι. Ο ίδιος, στις πυκνές παρεμβάσεις του τον τελευταίο καιρό, δηλώνει "παρών" στη συζήτηση λόγω ανησυχίας για το αντιπολιτευτικό έλλειμμα. Πέραν τούτου ουδέν. Για την ώρα.
Της Νίκης Ζορμπά
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Κεφάλαιο
.jpg){kind=avatar}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου